Locked behind bars, for our human entertainment, wandering in a cage barely big enough to do some serious work-out, yet promoted as one of those animal welfare institutes.
Doesn't exist, right? Not if it would be government supported, right? Or at least not in what we all consider being a animal welfare haven.
Origin: the green Kiwi country: New Zealand.
Government support through: Te Papa
Organization: Kiwi Birdlife Park in Queenstown
All about: intelligent creatures sit and wait for something that simply won't come.
From neurotic birds to really sad ones, staring at their mates flying around and singing their greatest songs. For some reason, none of the birds in the tiny cages were singing, the best they could do is scream and vaguely remember their songs. Some of them were desperately trying to escape, running back and forth along the wall. Say hello to the precious shiny neuroses in the name of animal welfare.
The kiwibird I saw in Queenstown was one of those lucky chaps protected by the governments 'conservation' policy. True, there is a huge problem regarding the bird-live in NZ, true there is a great need making people think about the environmental problems. But a dodgy looking bird, not looking healthy at all ain't going to do the trick.
Take a look at pictures of a kiwi, it's a fluffy ball of feathers with a long beak sticking out. There was nothing fluffy about this guy. It even seemed to me that its feathers where just falling off. After a few minutes in the park I left. It just was too disgusting!
Welcome to one of Te Papa's conservation warriors.
Luckily not everyone in New Zealand is that cruel. In Wellington city there is a great project called the Karori Wildlife Sanctuary. You won't see birds in cages. It's a gigantic forest where you can wander around for hours. You'll see loads off special birds. And when you're lucky (and it is night) you might even see a kiwi, but only if the kiwi feels like it, and not on demand. All about being a little more modest, trying to get rid of the I-rule-the-world attitude, 'cause hey: we're only human'.
It's my favorite place in Wellington. Way to go Karori!
Mezelf even voorstellen:
Naam: Kiwi nr 5
Woonplaats: Kiwi Birdlife Park in Queenstown
Land van herkomst: Het groene eiland: Nieuw-Zeeland.
Mijn kooi wordt betaald door: Te Papa Conservation Department
Het leven als Kiwi is best wel hard. Een vogel met weinig tot geen verdedigingsmiddelen, scharrelend als een pluizige kip, als een dief in de nacht op zoek naar wat voedsel. Nieuw Zeeland is het enige stuk land waar ik in het wild leefde, leef en wellicht ooit zal leven. Bedreigd door wat andere beestjes die door de mensen vrolijk neuriënd aan land werden gebracht, is het hier nu nog wat harder geworden.
Maar een vogel heeft af en toe wat geluk en daar zit ook de mens voor iets tussen. Wij zijn een beschermde diersoort, terecht uiteraard, want met zoveel zijn we niet meer. Beschermd door Te Papa worden we gepromoot en elke NZ-er noemt zichzelf vrolijk kiwi. Behoorlijk natuurbewuste mensen dus?
Helaas, de wereld is wat gemener dan dat. De mens is in al zijn arrogantie nogal hebzuchtig en de bossen vallen hier sneller dan in het regenwoud, maar ons hoor je niet klagen, wij zijn daar te klein voor. NZ is mooi, inderdaad, maar er is heel wat werk om de mensen duidelijk te maken dat we hier niet alleen leven. Maar ja vertel dat aan de zeehonden en dolfijnen die vroeger tot in de baai Wellington zwommen.
In ons Birdlife park zie je ons wel, in een kooi, waar je na verloop van tijd eenzelfde gedrag aanneemt als die schattige leeuwen in de zoo: neurotisch gedrag, of anders: zo zot als tielebuis.
Dit Birdlife park staat ironisch genoeg bekend als vaandeldrager van de kiwi, om de mensen te sensibiliseren over de natuur, de gevolgen van de menselijke voetdruk en nog wat van die mooie idealen. Met veel zin voor ironie beland je als Kiwi in een kooi waar een 2 meter spurt de voornaamste ontspanning is. Ook een weinig fortuinlijke havik belandt in een kooi waar hij beter zijn vleugels niet uitslaat, en in de vijver van 2 diep zitten meer eenden dan op een doordeweeks meer. Conservering, door de overheid gesteund, de ironie wordt sarcasme.
Laten we duidelijk zijn: NZ is prachtig en heel erg mooi, maar wordt niet misleid door een toeristische blik: ook hier is de mens zijn verwoestend werk ten volle aan het tonen. Schijnbaar maken de enorme bergen met waanzinnige wouden, de schitterende meren en de klanken van allerlei vogels die enkel op dit stukje aarkluit toeven weinig indruk en is de bescheidenheid van de mens even klein als de kritische blik op onze arrogantie.
Gelukkig bestaan er ook goede projecten. Het Karori Wildlife Sanctuary in Wellington is er zo eentje. Geen kooien, gewoon een gigantisch bos waar je uren in kan rondwandelen en met een beetje geluk een hele hoop prachtige vogels kan horen en zien. Zelfs een kiwi nu en dan, maar dan 's nachts zoals het hoort en alleen als de kiwi zin heeft om zich te tonen. Het is dan ook niet voor niets mijn favoriete plek in Wellington!
Posts
No comments:
Post a Comment